Κίτρινα, μάλλον περίεργα σχήματα ισορροπούν, σε αυτούς τους δύο πίνακες, πάνω σε κάτι που μοιάζει με πάσσαλο μπροστά από μαύρο φόντο. Οι παραστάσεις είναι αφαιρετικές, θυμίζουν όμως ταυτόχρονα τοπίο. Ο τίτλος ξεκαθαρίζει τα πράγματα: πρόκειται για νάρκες θαλάσσης. Ο Βίλχελμ Σάζναλ παίρνει ως αφετηρία στη δουλειά του στοιχεία που αντλεί από την πραγματικότητα και τα μεταμορφώνει σε καινούργιες εικόνες. Εικόνες συνηθισμένες, καθημερινές, ή αντίθετα φορτισμένες εικόνες, όπως κυριολεκτικά συμβαίνει με αυτές τις νάρκες. Τα θέματά του είναι συχνά απομονωμένα, αιωρούνται στο κενό. Φαίνεται σαν να έχουν μείνει μετέωρα, σαν να διακόπηκε ξαφνικά η κίνησή τους και τώρα περιμένουν να ξαναρχίσει. Η εικαστική γλώσσα του Βίλχελμ Σάζναλ είναι ωμή και δημιουργεί ανησυχία. Η υποκειμενική θέαση του κόσμου από τον καλλιτέχνη φέρνει εγγύτερα την πραγματικότητα. Η απόλυτα προσωπική του στάση την αποτυπώνει με ευκρίνεια και καθαρότητα. Τα έργα του αιωρούνται ανάμεσα σε μια σαφή αναφορά στην πραγματικότητα και στη δική του, υποκειμενική πραγματικότητα.